De wetenschap en ontwikkeling van Rolfing
1944: Ontwikkeling van Rolfing 2022
„Sommige mensen zien hun verliezende gevecht tegen de zwaartekracht misschien als een scherpe pijn in hun rug, anderen als de onflatteuze contouren van hun lichaam, anderen als constante vermoeidheid, weer anderen als een onverbiddelijk bedreigende omgeving. Wie ouder is dan veertig mag dat ouderdom noemen. En toch kunnen al deze signalen wijzen op een enkel probleem dat zo prominent aanwezig is in hun eigen structuur, en ook in andere, dat het genegeerd is: ze zijn uit balans, ze zijn in oorlog met de zwaartekracht. „- Dr. Ida P. Rolf
Ida P. Rolf PhD was de visionaire en charismatische oprichter van Rolfing Structural Integration. Dr. Rolf was veeleisend voor zichzelf en haar studenten. Onder haar eisen drong ze sterk aan op een ideale lichaamsstructuur. Deze structuur heeft de klassieke kenmerken die ook in andere disciplines voorkomen, waaronder yoga, tai chi en chi gong; voornamelijk een juiste uitlijning die ook van buitenaf zichtbaar is, links-rechts symmetrie en een verticale zijlijn door het oor, schoudergewricht, heupgewricht, kniegewricht en enkelgewricht. Het belangrijkste hierbij is de centrale, verticale middellijn die verband houdt met het zwaartekrachtveld. Deze middellijn is ook perceptioneel en het centrum van onze oriëntatie naar buiten.
Voor ons bestaat het belangrijkste punt van dit ideaal in een aanpasbaar lichaam dat zich zonder beperking in elke richting beweegt ten opzichte van het zwaartekrachtveld, wat resulteert in een moeiteloos uitgelijnd wezen met een rechtopstaande houding.
Tijdens haar leven heeft Dr. Rolf zich meer gericht op statische uitlijning. Ze was zich bewust van het belang van bewegingskwaliteiten, maar delegeerde de ontwikkeling van de bewegingsbewustzijnskant van haar werk aan anderen.
Dr. Rolf was zich er ook van bewust dat ze geen definitief beschreven, gedefinieerde en voltooide methode had achtergelaten om dat ideaal te bereiken. Op haar school werd zowel een manuele therapiemethode als bewegingsbewustzijnseducatie gegeven. Beide zijn vandaag nog volop in ontwikkeling, net zoals bij haar overlijden in 1979. Ze voorzag dat er binnen een paar jaar na haar overlijden verschillende Rolfing-scholen zouden zijn, elk met hun eigen gespecialiseerde focus en ontwikkelingspad.
Achteraf gezien waren de methoden die Dr. Rolf onderwees ook gericht op een algemeen ideaal in plaats van op de uniciteit van elke persoon. Tegenwoordig is haar ietwat statische, starre en algemene ideaal vervangen door meer nadruk op gecoördineerde bewegingskwaliteiten die zijn afgestemd op de unieke lichaamsstructuur en levensstijl van elk individu.
Dr. Rolf was een innovator en bleef haar werk gedurende haar hele carrière actief ontwikkelen. Door haar voortdurende erkenning van niet alleen de mogelijkheid, maar ook de noodzaak van verbetering liet ze veel ruimte over voor degenen die haar volgden om te verkennen en verder te ontwikkelen vanuit de basis die ze ons gaf.
Als we trouw willen blijven aan de aard van Dr. Rolf als innovator, moeten we ook altijd blijven leren, begrijpen en innoveren.
Dr. Rolf begon haar werk, dat ze toen Postural Release noemde, voor het eerst te oefenen in 1944, onmiddellijk nadat ze een zes weken durende workshop had gevolgd bij Amy Cochrane DO in Los Angeles. Al snel veranderde Dr. Rolf de naam van haar werk eerst in Postural Dynamics en later in Structural Integration. De naam Structurele integratie kwam naar aanleiding van het feit dat Dr. Rolf kennis maakte met het werk van Moshe Feldenkrais, dat hij Functionele Integratie noemde. Ze zei: „Als Moshe's werk functionele integratie is, dan is dat van mij structurele integratie.” De naam die bleef hangen was Rolfing®. Na verloop van tijd zou de term structurele integratie de verzamelnaam worden voor zowel Rolfing als de verschillende spin-offs ervan.
Na het creëren van haar werk in 1944 oefende Dr. Rolf 35 jaar lang en gaf les gedurende ongeveer 30 jaar tot aan haar dood in 1979. Nu, 43 jaar na haar dood, en 78 jaar sinds ze voor het eerst haar werk creëerde, hebben Dr. Rolf's afstammingsdragers en recentere leraren gemaakt substantiële verdere ontwikkelingen in alle dimensies van de structurele integratie van Rolfing.
Hier beschrijven we zeven dimensies van het geheel, die we momenteel op de voorgrond zien.
Het is nuttig om deze dimensies afzonderlijk te beschrijven, hoewel ze in de praktijk niet meer van elkaar te scheiden zijn dan iemands hart en hersenen.
- Fascia,
- Het zenuwstelsel,
- Incorporatie van osteopathische methoden,
- Verkenning van bewegingen,
- Aanraken,
- Socio-psychobiologie,
- Filosofie.
Fascia
Oorspronkelijk verwees de term Fascia naar bepaalde soorten membranen die in veel verschillende delen van het lichaam voorkomen. Meer recentelijk is ons begrip van Fascia uitgebreid met meer soorten weefsels en meer eigenschappen. Andere soorten bindweefsel zijn pezen, ligamenten, gewrichtskapsels, los areolair weefsel, kraakbeen en zelfs bot. Gaandeweg kwam men tot het besef dat al deze verschillende soorten bindweefsel structureel met elkaar verbonden zijn, en dat dit in hun ontwikkeling altijd zo was, als één groot bindweefselweb dat elk deel van het lichaam doordringt.
Tegenwoordig wordt de term Fascia gebruikt om te verwijzen naar het hele web van bindweefsel, inclusief ligamenten en kraakbeen, in plaats van alleen bepaalde membraancomponenten van het bindweefselweb.
Recent de term Interstitium is geïntroduceerd en toegepast op deze alomtegenwoordige continuïteit van het bindweefsel. De nieuwe term Interstitium benadrukt het alomtegenwoordige vochtgehalte tussen de vezels.
https://www.nature.com/articles/s41598-018-23062-6
Het is belangrijk om te begrijpen dat fascia veel verschillende eigenschappen, functies en capaciteiten omvat:
- Het vormt partities die verschillende weefsels scheiden en verbinden.
- Het heeft een zes keer grotere sensorische innervatie dan spieren.
- Is verbonden met alle systemen en structuren.
- Het heeft zijn eigen krimpvermogen.
- Het heeft plasticiteit, dat wil zeggen het vermogen om spanwijdte, textuur en elasticiteit te veranderen,
zodat de eigenschappen ervan voortdurend worden aangepast aan de behoeften en het gebruik van een gebied, door verbinding te maken, te glijden, te ondersteunen en uit te zenden.
- Het heeft een belangrijke functie bij hydratatie en glijvermogen voor biomechanisch functioneren.
- Het speelt een belangrijke rol in het immuunsysteem.
Voor Dr. Rolf was Fascia het vormweefsel, het steunorgaan. Voor Rolfing-leraar en fascia-onderzoeker is Robert Schleip Fascia het sensorische orgaan voor lichaamsbewustzijn, voor ons is het het zendende en verbindende systeem. Al deze opvattingen zijn waar en beschrijven elk enkele eigenschappen van fascia.
Het enige gebied met de grootste ontwikkeling voor Rolfing vond dus plaats in de wetenschap van fascia met de vele en voortdurende ontdekkingen van zijn eigenschappen en functies.
alle grote continuïteit van alle vormen van bindweefsel in ons lichaam.
Vanuit Rolfing-perspectief hebben onze collega's Robert Schleip en Tom Findley een voortrekkersrol gespeeld op het gebied van fascia-onderzoek. Informatie over hun werk is te vinden op https://fasciaresearchsociety.org/ en www.somatics.de
De belangstelling voor Fascia heeft zich tot ver buiten de gemeenschap van Rolfers en Osteopaten verspreid.
Zie voor enkele mooie voorbeelden ook de werken van de familie Stecco, Jean-Claude Guimberteau MD, P.A.J.B.M Huijing en Jaap van der Waal MD:
De familie Stecco, pater Luigi, zoon Antonio en dochter Carla,
http://www.fascialmanipulation.de/en/interview-mit-luigi-stecco/
https://www.amazon.com/Fascial-Manipulation-Musculoskeletal-Luigi-Stecco/dp/8829916978
Jean-Claude Guimberteau MD.
https://fascialconnection.lat/jean-claude-guimberteau-md-francia-2/
https://www.youtube.com/watch?v=3b6y0R5Y17E
https://www.amazon.com/Architecture-Human-Living-Fascia-Extracellular/dp/1909141119/
P.A.J.B.M. Huijing
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10213024/,
https://academic.microsoft.com/paper/2034512096/reference/”
Jaap van der Waal
https://www.embryo.nl/english-1?sitelang=EN
https://ourbirthjourney.com/page/jaap-van-der-wal/
Jane Stark boek, Still's Fascia
Zenuwstelsel
Ons zenuwstelsel bestaat uit veel componenten. Een fundamenteel onderscheid is tussen enerzijds de hersenen en het ruggenmerg, die we de centraal zenuwstelsel -systeem, en aan de andere kant de perifeer zenuwstelsel -systeem, dat bestaat uit alle zenuwen die van en naar de hersenen en het ruggenmerg lopen en die het centrale zenuwstelsel met de rest van de persoon verbinden. Binnen elk van deze twee systemen zijn er meer verschillen. Een onderscheid is het autonome zenuwstelsel (ANS) dat onwillekeurige fysiologische processen reguleert, waaronder hartslag, bloeddruk, ademhaling en spijsvertering. Het ANS heeft componenten in zowel het centrale als het perifere zenuwstelsel. Mede dankzij de autonome innervatie van de fascia is het ANS momenteel een gebied van actieve verkenning en integratie in de praktijk van Rolfing.
Hoewel de Franse anatoom Léo Testut MD de innervatie van fascia uitvoerig beschreef in zijn proefschrift uit 1880 *, bleef deze kennis sluimeren totdat onderzoekers van de Universiteit van Leipzig, J. Staubesand & Y. Ly elektronenmicroscopie gebruikten om de innervatie van fascia, voornamelijk door het autonome zenuwstelsel, tot in detail te bekijken en te beschrijven. **
Dr. Rolf erkende en sprak over het belang van de ANS in het werk dat ze onderwees. Ze bood echter weinig om dit bewustzijn te operationaliseren. Voortbouwend op het werk van Staubesand en Ly voerden Rolfer en onderzoeker Robert Schleip uitgebreid verder onderzoek uit naar de functionele relaties tussen fascia en het zenuwstelsel, wat leidde tot aanzienlijke verbeteringen in de praktijk van Rolfing.
Verdere ontwikkelingen in het werken met de ANS werden onafhankelijk gemaakt door Steven Porges, Ph.D. (Polyvagal Theory) en Peter Levine, Ph.D. (Somatic Experience). Zowel de methoden van Porges als Levine zijn opgenomen in veel Rolfing-praktijken. Het werk van Porges en Levin sluit aan bij de onderzoeksresultaten van Robert Schleip. Diane Jacobs, PT, ontwikkelde therapeutisch praktische interventies met delen van het ANS in een andere richting en noemde haar werk Dermo-Neuromodulatie. Dit heeft ook zijn plaats gevonden in de constellatie van zenuwstelselbenaderingen die verband houden met Rolfing.
Leo Testut
Steven Porges Ph.D.
https://www.nicabm.com/faculty/stephen-porges
https://www.amazon.com/Clinical-Applications-Polyvagal-Theory-Polyvagal-Informed/
Peter Levine Ph.D.
https://www.nicabm.com/faculty/peter-levine-google
https://www.amazon.com/Unspoken-Voice-Releases-Restores-Goodness/
http://www.dermoneuromodulation.com
https://www.amazon.com/Dermo-Neuro-Modulating-Peripheral-Especially-ebook/dp/B01N0J8HVO
Osteopathisch denken en methoden
Osteopathie is een veelzijdige methode van manuele therapie, ontwikkeld door Andrew Taylor Still MD rond 1870. Dr. Still creëerde zijn genezingssysteem door zijn grondige kennis van anatomie te combineren met de lange orale traditie van manuele therapie die in veel culturen voorkomt. Bekijk de biografie van A.T. Still van John Lewis DO https://www.atstill.com.
Dr. Rolf heeft de osteopatische filosofie uitgebreid bestudeerd op weg naar de ontwikkeling van haar eigen werk. Tot haar osteopathische mentoren behoorden Amy Cochrane DO en Kenneth Little DO. Dr. Rolf doceerde haar werk voor het eerst aan de European School of Osteopathy in Maidstone UK aan het einde van de jaren veertig, waar ze aanvullende osteopathische inzichten vergaarde, onder meer van John Wernham DO.
Osteopathie en yoga zijn de ouderdisciplines van Rolfing. Op basis van de ideeën van yoga en osteopathie heeft Dr. Rolf haar model samengesteld van hoe een lichaam op één lijn moet worden gebracht, hoe het moet bewegen en hoe verandering kan worden gecreëerd.
Vanaf de jaren negentig begonnen sommige osteopaten op grotere schaal les te geven buiten hun beroep. Dit werd ontwikkeld door John Upledger DO (Craniosacrale Therapie) en al snel gevolgd door Jean-Pierre Barral DO (Visceral Manipulation), Paul Chauffour DO (Mechanical Link), Bruno Chickley MD, DO (Lymfedrainage) en anderen. Veel Rolfers, waaronder de meeste Rolfing-faculteitsleden, studeerden bij deze pioniers en brachten veel praktische inzichten en methoden terug naar hun Rolfing-praktijken en -onderwijs.
De integratie van osteopathische beoordelings- en behandelmethoden verrijkte en verfijnde Rolfing, waardoor de doelstellingen van Rolfing konden worden bereikt die effectiever, efficiënter, minder inspanning voor de Rolfer en comfortabeler waren voor de cliënt.
Osteopathische methoden integreren zeer goed met de ontwikkelingen van de hierboven genoemde methoden voor het werken met het zenuwstelsel. Veel osteopaten, waaronder Jean-Pierre Barral en Alain Croibier, werkten al aan deze grens van de integratie van werk met bindweefsel en het zenuwstelsel. Rolfers, met name Peter Schwindt, Robert Schleip, Don Hazen, Jon Martine, Ron Murray, Jan Sultan en anderen, hebben deze integratie voortgezet.
Tegen het einde van haar leven, in de jaren zeventig, eiste Dr. Rolf van haar studenten dat ze de werken van Edward Gallaudet en Bern Singer lazen, waarin membranen werden beschreven die verbonden zijn met inwendige organen en hun continuïteit met de vlakken van de fascia van het bewegingsapparaat. Hieruit bleek haar interesse en intentie om de membranen die verbonden zijn met interne organen in haar werk op te nemen. Hoewel deze twee boeken verplichte lectuur waren voor haar leerlingen, werden de boeken in haar lessen weinig besproken. Het werken met de inwendige organen en hun vliezen was een van de grenzen die ze haar volgelingen liet om zich te ontwikkelen.
De Franse osteopaat Jean-Pierre Barral DO heeft uitgebreid methoden ontwikkeld om met de inwendige organen, hun fasciale verbindingen met het bewegingsapparaat, hun innervatie en vasculatuur te werken. Veel Rolfers studeerden bij Barral en zijn medewerkers en integreerden delen van zijn methoden met Rolfing.
Ook methoden om met de schedel te werken, ontwikkeld door John Upledger DO, Alain Gehin DE*, James Jealous DO, Torstein Liem DO en anderen, zijn, althans door sommigen, in Rolfing opgenomen, waardoor opnieuw efficiënte toegang tot het bijkomende anatomische gebied mogelijk is.
Door deze vele ontwikkelingen en ontdekkingen werd ook duidelijk dat een lichte aanraking gewoonlijk, maar niet altijd voldoende, is om veranderingen aan te brengen in lichaamsuitlijning, aanpassingsvermogen, functie, integratie en beweging, die centraal staan bij Rolfing. Rolfing mag geen pijn doen of pijnlijk zijn.
Enkele relevante boeken zijn:
Peter Schwind
https://www.elsevier.com/books/fascial-and-membrane-technique/9780443102196
Jean-Pierre Barral DO
https://www.amazon.com/s?k=jean-pierre+Barral
Alain Croibier DO
https://www.amazon.com/Manual-Evaluation-General-Diagnosis-Hands/dp/1583943196
John Upledger DO
https://www.amazon.com/s?k=john+upledger
Alain Gehin, DE
https://www.amazon.com/s?k=alain+gehin
James Jealous DO
Torsten Liem DO
https://www.amazon.com/Cranial-Osteopathy-Principles-Torsten-Liem/dp/0443074992
Verkenning van bewegingen
In het decennium voordat Dr. Rolf haar eigen werk ontwikkelde, studeerde ze uitgebreid bij yogaleraar Pierre Barnard. Haar yogastudies bij Barnard droegen bij aan de ideale afstemming waar ze zich aan hield. De osteopathische filosofie toonde Dr. Rolf manieren om de uitlijning van het lichaam te veranderen.
Vanaf het begin gebruikte Rolfing SI bewegingseducatie als een hulpmiddel voor lichaamsbewustzijn. Amy Cochrane DO's onderwijs, een belangrijke inspiratiebron voor het werk van Dr. Rolf, had een grote component van bewegingsonderwijs. In het begin hebben veel mensen, onder leiding van Dr. Rolf en daarna na haar tijd, bijgedragen aan de bewegingsverkenning van Rolfing, waaronder Dorothy Nolte, Judith Aston, Jane French, Annie Duggan, Jane Harrington, Vivian Jaye, Heather Starsong, Hubert Godard en anderen.
Hoewel elk van hen essentiële bijdragen heeft geleverd, heeft Hubert Godard, leraar van Rolf beweging en dans, misschien wel de meest blijvende bijdrage geleverd.
Godards bijdragen omvatten het begrijpen van vóór de beweging, de relatie tussen de zwaartekrachtcentra en de houding in het bewegende lichaam, en zijn Tonisch functiemodel.
http://alinenewton.com/pdf-articles/basic-concepts.pdf
Ons lichaam wordt gevormd door de kruising van genetica en onze vroege en voortdurende omgeving en ervaring. De genetisch bepaalde embryologische ontwikkeling is de belangrijkste bepalende factor voor de structuur. Milieu-ervaringen en patronen van lichaamsgebruik dragen ook bij gedurende het hele leven.
De vorm van het lichaam van elke persoon beïnvloedt op zijn beurt hoe het kan en zal bewegen. Dr. Rolf noemde dit twee kanten van een medaille; hoe we ons lichaam in de loop van de tijd gebruiken, vormt het lichaam, en de vorm van het lichaam beïnvloedt hoe we bewegen. Het veranderen van beide kanten van de medaille zal ongetwijfeld de andere kant veranderen.
De manuele therapie die Rolfers toepast, zorgt voor een verandering in de lichaamsvorm en stelt het lichaam in staat om efficiënter en comfortabeler te bewegen, waarbij ook het bewustzijn van mensen naar hun lichaam wordt gebracht, waarbij vaak wordt onderzocht wat onbewuste patronen waren.
De veranderingen die Rolfers aanbrengt in de structurele uitlijning van het lichaam leiden tot verbetering, efficiëntie, comfort, coördinatie, beweging, aanwezigheid en fysiologische functie. Het vinden van deze nieuwe bewegingspatronen verandert ook de voortdurende ontwikkeling van iemands zelfbewustzijn en zijn in de wereld.
Samenwerken met cliënten op het gebied van lichaamsbewustzijn is een gebied dat zich actief ontwikkelt.
Meer over bewegingsonderzoek en bewustwordingseducatie:
https://resourcesinmovement.com/how-life-moves/
Aanraken
In het begin leerde Dr. Rolf een zeer inspannende vorm van aanraking. Ze naderde het lichaam van de cliënt met haar knokkels, ellebogen of de toppen van verstijfde vingers. Ze zou hier met het grootste deel van haar lichaamsgewicht tegenaan leunen. De lichamen van mensen veranderden als reactie hierop, vaak vergezeld van blauwe plekken en geschreeuw. Op deze manier werd haar werk lange tijd onderwezen. In de loop van de decennia ontwikkelde Rolfers stap voor stap hun aanraking om weefsel met minder kracht en meer finesse te veranderen. Deze minder krachtige aanraking begon zich te ontwikkelen nog voordat we meer neurowetenschappelijk inzicht en kennis hadden opgedaan. De snelle ontwikkeling van de neurowetenschappen in de 21st eeuw versnelde de evolutie van Rolfers aanraking.
„Aanraking maakt het mogelijk om in een lichaam te leven dat kan bewegen als reactie op beweging. ” - Bessel van der Kolk
Rolfers ontwikkelde meer verfijnde accenten om meerdere doelen te bereiken en verschillende systemen, weefsels en hun relaties in het lichaam aan te pakken.
Naast de door Rolfers ontwikkelde aanraakkwaliteiten, werd de tastwoordenschat uitgebreid en verbeterd door de integratie van methoden die door osteopaten werden onderwezen. Zoals de oprichter van de osteopathie A.T. Still wenste, is de osteopathische praktijk in hoge mate gediversifieerd. Sommige vormen van osteopathie hebben invloed gehad op de manier waarop Rolfers elkaar aanraken, met name craniosacrale therapie, viscerale manipulatie en neurale mobilisatie.
Naarmate de aanraking lichter werd en Rolfers meer belangstelling voor het menselijk zenuwstelsel ontwikkelde, begon aanraking samen met dialoog te worden gebruikt om het lichaamsbewustzijn van de cliënt te vergroten. Tegelijkertijd passen Rolfers hun aanraking aan door op elk moment van de tactiele dialoog hun bewustzijn te verdiepen.
Dit toont ook de overlapping van aanraking met andere dimensies van Rolfing, waaronder neurowetenschappen, lichaamsbewustzijn, sociaal-psychobiologie en fascia.
Naast het bewustzijn en de verschillende intenties van aanraking, zijn de vele aspecten van de context van aanraking een ander belangrijk punt. Voorbeelden van de context voor aanraking zijn onder meer de therapeutische relatie tussen de Rolfer en de cliënt, de levensomstandigheden van de cliënt, de aanwezigheid en het bewustzijn van de behandelaar, het tempo binnen elke sessie, de afstand tussen sessies, de nieuwheid of vertrouwdheid van elke aanraking, en de gevoeligheid, drempel, perceptie en de betekenis of ervaring van elke aanraking voor die persoon.
filosofie
Voor ieder van ons is de manier waarop we over het leven denken, de wereld en onszelf ervaren diepgaand vormend voor ons leven en doorlopend in onze zintuiglijke waarnemingen die een perceptie opbouwen van onze context, aanwezigheid en hoe we over onszelf en de wereld denken.
Door onze perceptie van de wereld op te bouwen, geven we vorm aan de wereld en vormen we tegelijkertijd ons lichaam. Lichaamsvorm is gedeeltelijk een uitvloeisel van hoe we de wereld in onze perceptie opbouwen. Het lichamelijke gemak en comfort dat Rolfing biedt, is een kans of een ander gevoel over de wereld. https://bit.ly/3C0g2BY
De filosofie in de gemeenschap van Rolfers ontwikkelt zich in de loop van de tijd. We zien nieuwe mogelijkheden, contexten en relaties, die soms de manier waarop we omgaan met onze klanten en hoe we ons werk begrijpen, uitbreiden en soms bijsturen.
Op het gebied van filosofie heeft Rolfing-instructeur Jeffrey Maitland, Ph.D., de belangrijkste bijdrage geleverd aan het verduidelijken van Dr. Rolfs visie voor Rolfing SI. Maitland had de gave om dit begrip op een toegankelijke en diepgaande manier te verwoorden. Samen met Jan Sultan en anderen uit de gemeenschap ontwikkelde Maitland begin jaren negentig ook de „definitie en principes van Rolfing.”
Op basis van de principes van Rolfing heeft Maitland de weg gewezen naar een verschuiving van het exclusieve gebruik van de 10-sessieserie in de Rolfing-praktijk naar een meer „niet-formeel proces”, dat meer gericht is op elke individuele cliënt dan op het protocol.
Naast Rolfing praat Maitland veel over het leven, zijn, relaties en betekenis, zowel voor Rolfing als voor het leven in het algemeen.
Zijn boeken zijn een echte aanrader.
Als onderdeel van de filosofische ontwikkeling onderscheidde en verwoordde Maitland verschillende dimensies van Rolfing, die hij taxonomieën noemt.
De categorieën van Maitland zijn; Structuur, geometrie, energie en functie.
Aan de grenzen van het zich snel ontwikkelende vakgebied van Rolfing en binnen elke Rolfing-sessie blijven er vragen rijzen.
Tijdens elke Rolfing-sessie zijn er een aantal essentiële beslissingspunten. Door de beoordeling en toepassing van algoritmen hebben we gekozen hoe en waar en hoe we eerst zouden ingrijpen, en het hoe en dan waar en hoe. Essentieel hierbij is de keuze van de dimensie; om te beginnen met dialogen, lichaamsbewustzijn, manuele therapie of bewegingsonderzoek.
Er zijn veel verschillende manieren om het lichaam handmatig te benaderen; de tien-serie omvat vele benaderingen. Dr. Rolf creëerde en ontwikkelde de serie als leermiddel voor beginnende Rolfers. De tien sessies bieden verschillende benaderingen, perspectieven, doelen en een ontwikkeling die zich heel logisch, rijk en positief kan ontvouwen.
Voor sommige cliënten kunnen de 10 sessies echter een beperkte benadering zijn van wat er gedaan moet worden: echt leren om de lichaamsuitlijning, bewegingscoördinatie en het toepassen van anatomische logica te zien, leidt tot een comfortabeler therapeutisch proces en betere resultaten. Dit kan binnen de tien sessies zijn, maar kan ook op maat worden gemaakt of heel anders worden opgezet.
Meer recentelijk heeft onze Braziliaanse collega Pedro Prado de Sociaal-psychobiologisch dimensie of taxonomie, die wordt beschreven en geïntegreerd in onze praktijk.
De belangrijkste reden om het sociaal-psycho-biologische aspect als eigen dimensie onder de aandacht te brengen, is om meer verfijnde en geschikte manieren te vinden om met onze cliënten om te gaan. Dit is een andere fundamentele manier waarop we blijven uitbreiden van de originele one-shape-fits-all formulering van Dr. Rolf naar het eren van de uniciteit en context van elke persoon.
We blijven ons bewust en bewust maken van hoe wij en onze cliënten elkaar leren kennen en hoe we een therapeutische relatie opbouwen, te beginnen met het promotiemateriaal in onze praktijk, vervolgens hoe we interviewen, en verder met de gezamenlijke besluitvorming over hoe we waar met elk individu kunnen werken.
Pedro Prado heeft ook de rijke, informatieve en voortdurend evoluerende online Ida P. Rolf-bibliotheek ontwikkeld en beheerd.
https://pedroprado.com.br/?lang=en
Tot slot
De zeven hierboven genoemde ontwikkelingsgebieden zijn wat wij beschouwen als hoekstenen in de evolutie van Rolfing-si tot op heden. Ze zijn zeker niet alles dat betrekking heeft op, ontwikkeld is binnen of voortgekomen is uit Rolfing.
Dit artikel over de ontwikkelingen in het werk van Dr. Rolf tot op heden is onze manier om de vraag te beantwoorden van”Wat is Rolfing vandaag in 2022?”.
Zelfs als Rolfing een manier biedt om een meer aanpasbaar en geïntegreerd wezen te zijn, inclusief het belichamen van meer gemak in een steeds veranderende wereld, zal ook Rolfing voortdurend groeien en zich aanpassen.
Deze manier om ons perspectief te geven is voortgekomen uit vele maanden van rijke gesprekken tussen de auteurs Janco Volk en Jeffrey Burch, Rolfers van verschillende generaties en verschillende achtergronden, werkzaam in verschillende culturen (de VS en Europa). We zijn er allebei van overtuigd dat Rolfing SI iets belangrijks kan bijdragen aan de mensheid.
Omdat we de behoefte voelden om ons vak voortdurend te laten gisten, hebben we deze tekst gemaakt, misschien gewoon voor onze eigen rust.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Referenties
*Leo Testut, Vasseux et Nerfs des Tissue Conjonctif, Fibreux, Séreux et Osseux, 1880, G. Masson Editeur, Libraire de l'Acadamie de Medicine
**Staubesand J, Li Y 1996 Zum Feinbau der Fascia cruris mit besonderer Berücksichtigung epi- und intrafaszialer Nerven. Manuelle Medizin 34:196—200
*** Een beschrijving van de fascia van het menselijk lichaam: met speciale aandacht voor de fascia van de buik, het bekken en het perineum, Bern Budd Gallaudet, Columbia University Press 1931.
**** Fasciae van het menselijk lichaam en hun relaties met de organen die ze omhullen, Edward Singer, Williams & Wilkins, 1935.
****B. Gallaudet *** en B. Singer
Helene Langevin.
Huijing
Jaap van der Waal
Guimberteau
Stecco
J.P. Barral
Schleip
Upledger
Preciones
Volwassene
Kind (jonger dan 16 jaar)
Ontdek de zachte kracht van Rolfing
Ervaar de transformerende effecten van Rolfing en begin je reis naar een pijnvrij en evenwichtig lichaam.
